- Diagnoza ryzyka wystąpienia dysleksji
-Diagnoza lateralizacji
-Diagnoza słuchu fonemowego
Wszystkie trzy badania przeznaczone są dla dzieci od 3 do 8 roku życia! Aż trzy badania na jednym spotkaniu.
Stowarzyszenie po PROstu wprowadza do swojej oferty diagnozę tych trzech obszarów, których wyniki będą w stanie stwierdzić, czy u dziecka występuje ryzyko symptomów typowych dla dysleksji. Dzięki badaniu będzie można ocenić skalę ryzyka, dobrać metody pracy, wskazówki i zalecenia dla rodziców dzieci zagrożonych dysleksją.
Czas badania: 60 minut
Koszt: 200zł
Opinia pisemna: 50zł
Zapisy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub nr tel. 530 002 016
Co to jest dysleksja?
Dysleksja to zaburzenie, które może rozwijać się wielotorowo i dawać różne symptomy. W diagnozie kluczowy jest czas badania. Już u trzylatków można zauważyć niepokojące objawy, które mogą przerodzić się w poważne deficyty przetwarzania lewopółkulowego, które na późniejszych etapach nauki w klasach 1-3 będą związane z trudnościami w nauce czytania, pisania i mówienia. Bez tych kluczowych kompetencji językowych dziecko nie wytworzy prawidłowych umiejętności szkolnych i będzie pozbawione możliwości poznawania świata pisanego.
Jeśli twoje 3-5 letnie dziecko:
-nie umie wskazać prawej i lewej ręki
-z trudem zapamiętuje wierszyki, piosenki, itp.
- nie potrafi układać puzzli
-źle trzyma narzędzie pisarskie
-nieporadnie sznuruje buty lub w ogóle
-ma kłopoty z utrzymaniem równowagi
- ma kłopoty z nauką jazdy na rowerze
-nie zna dni tygodnia, nie wymienia por roku po kolei
-niechętnie uczestniczy w zabawach ruchowych
-nie zapamiętuję sekwencji wypowiedzi czy wyrazów
-źle wymawia dobrze znane wyrazy
- ma skrzyżowaną lub nieustaloną lateralizację(nie ma dominujące ręki)
Jeśli twoje 6 lub 7-letnie dziecko:
- nie chce uczyć się czytać
- miało niewyraźną lub opóźnioną mowę
- przekręca wyrazy w zdaniach
- nie zapamiętuje złożonych poleceń
- nie ma dominującej ręki (jest oburęczne)
- myli głoski w wyrazach
- itp.
To może występować u niego ryzyko dysleksji, które w późniejszych etapach nauki przerodzi się w poważne problemy w nauce czytania i pisania, czyli kluczowych kompetencji, które warunkują prawidłowy rozwój i odbiór języka pisanego.
Z diagnozą dysleksji ściśle wiążą się dwa pojęcia: lateralizacja i słuch fonemowy.
Lateralizacja to inaczej przewaga jednej strony ciała nad drugą. Wyróżniamy trzy modele lateralizacji: jednorodna prawo lub lewostronna, niejednorodna skrzyżowana oraz nieustalona. Skrzyżowana i nieustalona lateralizacja przejawia się w trudnościach w nauce czytania, pisania i mówienia, w nauce rozpoznawania liter i cyfr, nie zauważają różnic ani podobieństw. Dzieci obuoczne czytają z licznymi pomyłkami, gdyż dekodują wyrazy raz jednym, a raz drugim okiem. Mogą temu towarzyszyć dodatkowe zaburzenia z percepcją wzrokową, wolniejszym tempem przyswajania wiedzy, kłopoty z nauką orientacji, itp.
Dzieci z dysleksją i innymi zaburzeniami lewopółkulowymi, a także dzieci z afazją, z nadpobudliwością, z opóźnionym rozwojem mowy często mają problemy z przetwarzaniem słuchowym. Co to oznacza? Prawidłowy słuch fonemowy pozwala prawidłowo różnicować dźwięki, „stwierdzać”, czy usłyszane dźwięki są takie same czy różne, „dostrzega” różnice pomiędzy podobnymi do siebie głoskami, pozwala prawidłowo rozumieć usłyszane wyrazy czy zdania. Jakie są objawy zaburzonego słuchu fonemowego?
-opóźniony rozwój mowy
- trudności w nauce czytania i pisania (gubienie liter, opuszczanie końcówek, niewłaściwe wybrzmiewanie dźwięków, trudności w niewłaściwej intonacji, zamiana wyrazów podobnie brzmiących, itp.)
- wymowa bezdźwięczna (np. pułka zamiast bułka, papcia zamiast babcia)
- zaburzenia wymowy, przekręcanie liter w wyrazach
- błędy składniowe i fleksyjne (nie odmienianie końcówek, zamiana kolejności wyrazów w zdaniu, itp.)
- trudności w nauce języków obcych
- trudności ze zrozumieniem poleceń złożonych
- wady wymowy
- i wiele innych
Wczesna diagnoza dysleksji, lateralizacji i słuchu fonemowego oraz terapia zaburzonych funkcji pozwalają na wypłaszczenie ewentualnych deficytów w tych obszarach oraz zapobiegają przeradzaniu się utrwalonych tendencji i nieprawidłowych schematów w większe zaburzenia.